Hamd; birini, yaptığı iyi bir işten dolayı övmektir. Buna medih de denir. O iyi işi, sizin için yaptı diye övmek şükür olur. Türkçede buna teşekkür denir. Kişinin, kendi katkısı olmadan sahip olduğu şeyle övülmesi, sadece medih yani övgü olur. Hamd şükürden, medih de her ikisinden kapsamlıdır.
Birinin size iyi davrandığını söylemeniz, hem hamd hem şükür hem de medih olur. Size yaptığı iyilikten bahsetmeden "O iyidir" demeniz, hamd ve medihtir ama şükür değildir. "Uzun boylu ve zekidir" demek ise sadece medih olur. Çünkü zekâyı ve uzun boyu, kendi çalışmasıyla elde etmemiştir. Bunlar aşağıda olduğu gibi iç içe övgü halkalarıdır.
Her şükür, hamd ve medihtir. Hem hamd medihtir ama şükür değildir. Her medih hamd ve şükür olmayabilir. (Ragıp el-İsfahani, Müfredat)
"el-hamdu lillah" sözünün başındaki "el" takısı, "hamd" kelimesine cins anlamı kazandırır ve "Bütün hamdler Allah'a aittir" demek olur. Hamd; birini, yaptığı iyi bir işten dolayı övmek, olduğundan "Yaptığı her şeyi doğru ve güzel yapmak Allah'a mahsustur" anlamı çıkar. Bütün bu anlamları içine alması ve şiirsel bir yapıda olması sebebiyle biz "el-hamdu lillah" sözünü, "Allah neylerse güzel eyler" şeklinde tercüme etmenin uygun olacağı kanatindeyiz.